تکنیک های درمان کودک: درمان رفتاری و بیشتر
تکنیک های دقیق که ممکن است در دورۀ درمان کودک اعمال شود، بستگی به نوع درمان دارد.
 بعضی از تکنیک های رایج و مبتنی بر شواهد، و همچنین نوع درمان که معمولا در آنها یافت می شوند، در زیر شرح داده شده اند.

بسیاری از تکنیک های بازی درمانی وجود دارد که اثبات شده است که موثر، سرگرم کننده و جذاب برای کودکان است. بازی احساس ورد یکی از این روش هاست.

این با درمانگر شروع می شود که از فرزند خواسته تا احساساتی که پسر و دختر از سن آنها تجربه می کند، لیست کند.
 درمانگر هر حرفی را بر روی یک کارت یا یک قطعه کاغذ بنویسد، یا اگر یک کودک برای خواندن خیلی خواند، نمایشی از احساسات را به تصویر بکشد.
 هنگامی که کودک از احساس کلمات برای نشان دادن بیرون می آید، درمانگر کارت های احساساتی را در مقابل کودک تشکیل می دهد.

بعد، درمانگر یک ظرف از نشانه های کوچک مانند تراشه های پوکر را بیرون می آورد و توضیح می دهد که این ها "احساسات" هستند.
 او یک داستان شخصی (واقعی یا داستانی) را نشان می دهد که احساسات مثبت و منفی را که فرد ممکن است .
حس کن درمانگر سپس علامت هایی را در کارت های احساساتی قرار می دهد که مربوط به احساسات ذکر شده در داستان است

بیشتر بخوانید: بازی درمانی چیست؟

در مرحله بعدی، درمانگر به فرزند یک داستان مشابه در مورد یک کودک خود سن خود را بگویید.
 این داستان تهدیدی نیست، اما احتمال بیشتری برای احساسات مثبت و منفی خواهد داشت.
 درمانگر ظرف را به کودک هدایت می کند و به او یادآوری می کند که کارت های احساساتی را نشان می دهد که نشان می دهد چگونه آنها احساس می کنند .
فرزندانشان در داستان هستند.

سرانجام، درمانگر کودک را تشویق می کند داستان خود را، بیشتر ترجیحا در مورد زندگی خود، بگوید.
 برای هر داستان کودک می گوید، او همچنان به شناسایی احساسات که در هر مناسبت آورده است ادامه خواهد داد.
 درمانگر داستانها را ادامه خواهد داد تا زمانی که کودک مسائل عمده ای را که با او درگیر است مطرح کند.

بیشتر بخوانید: انواع روش های بازی درمانی

انواع بازی درمانی

بیشتر بخوانید: بازی درمانی فعال

بازی درمانی فعالی (Active play therapy)

در این روش بازی درمانی به کودک تعدادی اسباب بازی محدود داده می شود و درمانگر همزمان بازی با کودک او را به سمت یک سناریو خاص سوق می دهد برای مثال کودکی که برادر یا خواهر تازه متولد شده دارد و با او دچار مشکلی است بازی مار پله یا فوتبال مناسب او نیست، بهتر است او با کودک خیالی خود بازی کند و در آن بازی کنش و واکنش های کودک سنجیده می شود.

درمان گر شروع به محبت بیش از حد به نوزاد خیالی می کند تا از این طریق حس حسادت کودک را برانگیخته کند یا از طریق اولویت دادن به نوزاد در تمامی مراحل بازی سعی می کند رفتار متقابل کودک را با فرزند تازه متولد شده بسنجد.

بیشتر بخوانید: بازی درمانی غیرفعال

بازی درمانی غیرفعال (Stimulus situation)

در این بازی درمانی هیچ سناریو از پیش تعیین شده ای نیست. بازی درمانگر با مشخص کردن حیطه محدودی سعی می کند خود را در اختیار کودک قرار داده تا کودک درباره سناریوی این بازی نظر بدهد از این طریق کودک می تواند به تخیل خود جامع عمل بپوشاند و آن را بهبود بدهد. 

با توجه به اینکه اسم این روش بازی درمانی غیرفعال است اما کودک و تخیل او حضور فعالی در این سناریو دارند.

حس مفید بودن یکی از مهم ترین احساساتی است که کودک می تواند از بازی درمانگر خود در این وضعیت دریافت کند.

کودک در بازی درمانی احساسات خود را بیش از پیش می شناسد احساساتی که خیلی از افراد شاید تا سنین میانسالی شناخت درستی از آن ها نداشته باشند.

براساس نظر فروید کودک با تکرار به کمال می رسد در روش بازی درمانی کودک پیاپی درگیر تکرار احساسات خود است و با شناخت هریک از آن ها و کنترلشان در موقعیت های مختلف به مهارت های مورد نیاز می رسد.

احساسات و هيجاناتى که در اثر موقعيت بازى درمانى در کودک ايجاد مى گردد به چهار صورت قابل شناسائى است. يک مشاور يا روان درمانگر بايد نسبت به اين احساسات توجه نموده، و بعد از شناسائى نسبت به حمايت و ياورى کودک اقدام نمايد .

• کودک مسئولیت احساس خود را برعهده می گیرد که اصولا با نهاد اول شخص (من) بیان می شود: مثلا در حین بازی می گوید: من دوستت دارم، من ازت متنفر هستم، من می خوام بزنمش، من میخوام ...
• کودک مسئولیت احساس خود را بر عهده نمی گیرد که این نوع بیان احساسات در کودکان به ندرت اتفاق می افتد در این روش کودک عروسک خود را وارد به اعتراف به احساسات خود او می کند. برای مثال به عروسک می گوید اعتراف کند که مادر کودک را دوست ندارد و از او متنفر است یا از زبان عروسک می گوید که مادرش را دوست ندارد.
• کودک بصورت مستقیم به فردی که از دنیای واقعی اوست احضار احساس می کند مانند: مامان دوست دارم، بابا دلم برات تنگ شده و ...
• کودک می تواند احساسات خود را نسبت به وسائل فیزیکی یا فردی تخیلی در ذهنش نسبت دهد برای مثال با کوبیدن عروسک روی زمین باعث احساس ناراحتی خود را از اسباب بازی نشان دهد.

بیشتر بخوانید: انواع بازی درمانی

بازی دیوانه
بازی دیوانه که توسط پاتریشیا دیویدسون توسعه داده شده و توسط سالن، کادوسون و شافر (2002) توصیف شده است،
 می تواند برای نشان دادن کودکان به این امر که احساس خشم و تشویق آنها برای بیان آن در یک راه سالم است، مورد استفاده قرار گیرد.
 همچنین می تواند برای کارهای دیگر احساسات مانند غم و اندوه یا اضطراب نیز تنظیم شود

اول، درمانگر مجموعه ای از بلوک ها را می گیرد (برای بازی، می تواند مقوا، چوبی یا پلاستیکی باشد) و آنها را به طور مساوی بین خود و کودک تقسیم کند.
 بعد، او قواعد را توضیح می دهد: هر شخص یک بار در طول نوبت یک بلوک را در بالای بلوک شخص دیگری قرار می دهد.
 آنها نوبت های متناوب تبدیل خواهند شد و در هر نوبت، آنها چیزی غیر عادلانه یا چیزی را که عصبانی می شوند به اشتراک می گذارند

درمانگر می تواند با چیزهای احمقانه یا نادرست شروع کند، مانند: "این باعث می شود که من دیوانه ام، زمانی که می خواهم خارج از منزل بازی کنم .
اما باران می بارد" یا "منصفانه نیست که من بتوانم آب نبات را برای هر وعده غذا بخورم!" در نهایت، چیزهایی که بیشتر مربوط به مسائل کودک است.

هنگامی که تمام بلوک ها جمع می شوند، کودک را به فکر کردن درباره ی چیزهایی می کند که آنها را خشمگین می کند،
 چهره ای را نشان می دهد که نشان دهنده چگونگی احساس (چهره ی دیوانه) است و تمام بلوک ها را از بین می برد.

این تکنیک اجازه می دهد کودک به بحث در مورد خشم خود،
 یک ورزش است که ممکن است نا آشنا در صورتی که کودک مورد استفاده قرار گیرد به احساس مانند آن قابل قبول است برای بیان چنین احساسات.
 این امر همچنین به کودک فرصت می دهد که این خشم را به شیوه ای سالم و سالم اجرا کند.

بیشتر بخوانید: بازی درمانی چیست؟

منظور از بازی درمانی چیست؟

امروزه از بازی یا بازی درمانی به عنوان روشی برای درمان مشکلات کودکان استفاده می شود. بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا بتوانند مسائل و مشکلاتشان را حس کنند، با این هدف که ویژگی های روانی خود را بشناسند.

در این نوع درمان، به کودک فرصت داده می شود تا احساسات آزاردهنده و مشکلات درون خود را از طریق بازی بروز داده و آنها را به نمایش بگذارد.

در کودکان بی قرار حواس پرت که کنترل کمی روی حرکات بدنی خود دارند و براحتی هم متوقف نمی شوند، بازی کمک می کند تا تنش آنها آرام شود یا کودکانی که مورد ضرب و شتم و آزار جنسی قرار گرفته اند، می توانند از طریق بازی درمانی تا حد زیادی به آرامش و بهبود برسند. درمانگر از طریق بازی درمانی یک موقعیت بازی را به صورت کلی ایجاد می کند که کودک بتواند ترس و تنش خود را بیرون بریزد، در حقیقت در بازی درمانی کودک «خود درونی اش» را نشان می دهد.

شدت احساساتی که برخی کودکان در طول بازی درمانی از خود نشان می دهند گاهی بسیار تعجب آور است، احساساتی چون تنفر، ترس، تنهایی، ناامنی، احساس شکست، بی کفایتی و احساس ناخواسته بودن از این گونه احساسات است و غالبا شروع این احساسات باعث محرومیت و انحراف شخصیت کودک می شود. 

در بازی درمانی پس از آن که کودک بازی با وسایل را شروع کرد، درمانگر با دقت اعمال و گفتار او را تحت نظر می گیرد و با مشاهده رفتارش در ضمن بازی به نگرانی های او پی می برد و پس از تفسیر و نتیجه گیری از عملکردهای کودک، راه حل هایی مناسب برای مشکلات او ارائه می کند.

اگر کودک تمایل به بازی نداشته باشد، مشاور باید او را تشویق کند، اگر کودک ساکت بماند و بازی نکند، مشاور بازی با اسباب بازی ها را شروع می کند و بتدریج از کودک دعوت می کند که در بازی شرکت کند.

درمانگر در طول درمان و هنگام کار با کودکان، باید بپذیرد که کودک دلایلی برای هر آنچه که انجام می دهد دارد و مسائل زیادی وجود دارد که ممکن است برای کودک مهم باشد در حالی که قادر نیست آنها را با درمانگر خود در میان بگذارد.

برای این که درمانگر در بازی درمانی موفق باشد، باید دارای ویژگی هایی چون قابل اعتماد بودن، پذیرا بودن و احترام به کودک باشد. در بازی درمانی باید شرایطی فراهم شود که کودک به درمانگر خود اعتماد و احساس کند که افکار و احساساتش مورد توجه درمانگر قرار گرفته است.

در درمان کودکان، بازی به عنوان یک وسیله ارتباطی نیز به کار می رود.
 با مشاهده کودک هنگام بازی می توانیم به میزان توانایی و درک او در زمینه های گوناگون مانند ارتباط برقرار کردن با دیگران، درک او از مردم و همچنین درکی که از خود دارد،
 پی ببریم رفتارها، نظرات، احساسات و چگونگی ابراز وجود کودک در بازی به ما کمک می کند که به مشکلاتش و این که او دنیای اطراف خود را چگونه می بیند، پی ببریم

بیشتر بخوانید: بازی درمانی فیزیکی

بازی حرکت آهسته
این روش می تواند برای کمک به کودک در مورد کنترل خود استفاده شود.

آن را با درمانگر آغاز می شود که توضیح می دهد که چه کنترل کننده ای است و توضیح می دهد که چگونه ما گاهی اوقات دشوار نگه داشتن کنترل خودمان است .
اگر ما در حال حرکت بسیار سریع

او از کودک می خواهد که نشان دهد که این حرکت سریع چگونه به نظر می رسد. این یک فرصت عالی برای کودک است که حرکت کند و برخی انرژی اضافی را بسوزاند!

بعد، او مجموعه ای از کارت هایی را معرفی می کند که برای انجام دادن کار کودکان مانند بازی کردن در فوتبال، صعود کردن به دیوار سنگ یا نوشتن یک نامه عمل می کند.

کودک یک کارت را در یک زمان انتخاب می کند و هرچیزی را که بر روی آن است، انجام می دهد،
 اما با پیچ و تاب می شود - او باید آن را در حرکت کند کند! او برای این یک دقیقه کامل در این فعالیت آهسته حرکت می کند و یک ساعت کرونومتر می تواند استفاده شود.
 اگر چند فرزند وجود دارد، آنها می توانند به نوبت عمل کنند و هم زمان یکدیگر.

این بازی یک راه سرگرم کننده برای کودکان است تا در مورد مفهوم کنترل خود و در مورد آنها برای ساخت آن از طریق بازی یاد بگیرند

بیشتر بخوانید: تکنیک های بازی درمانی